Podręcznik do WOHP

Prof.Severus Snape

Podręcznik do Wiedzy o Harrym Potterze
dla klas 1, 2, 3

Rozdział 1- Główni Bohaterowie

Harry James Potter- Syn Jamesa i Lily Potterów. Harry urodził się 31 lipca prawdopodobnie 1980 roku (Data obliczona na podstawie wiadomości z "Komnaty Tajemnic" nie zgadza się z pewnymi szczegółami w powieści, dlatego uznajemy ją za prawdopodobną).
Gdy Harry miał około roku, jego rodzice zamordowani zostali przez Lorda Voldemorta. Voldemort podjął także próbę zamordowania Harry’ego, jednak zaklęcie odbiło się i trafiło w Voldemorta, który stracił przez to całą swoją moc i stał się bytem pasożytującym na innych. Zaklęcie, które trafiło w Harry’ego, pozostawiło na jego czole trwały ślad – bliznę w kształcie błyskawicy.
Po śmierci rodziców Harry, decyzją Albusa Dumbledore’a, umieszczony został u swoich jedynych żyjących krewnych: Petunii i Vernona Dursleyów. Spędził u nich dziesięć lat upokorzeń, będąc szykanowanym pod byle pretekstem, stając się workiem treningowym dla syna Dursleyów, Dudleya. W dniu swoich jedenastych urodzin Harry dowiaduje się od Hagrida, posłańca Dumbledore’a, że jest czarodziejem, a jego rodzice nie zginęli – jak wmawiano mu przez lata – w wypadku samochodowym. Harry otrzymuje zaproszenie do Hogwartu, szkoły dla czarodziejów. Po chwili wahania zgadza się wyruszyć z Hagridem do Londynu na ulicę Pokątną, by zakupić przedmioty niezbędne do czarodziejskiej edukacji. Wyrusza w nowy świat z nadzieją, że będzie on lepszy niż ten, który pozostawia.
Świat czarodziejski okazuje się lepszy, ale często równie nieprzyjemny jak ten mugolski. Okazuje się też światem o wiele bardziej niebezpiecznym – oprócz przyjaciół, Harry znajduje także prawdziwych wrogów. Ponownie przyjdzie stanąć mu oko w oko z Voldemortem, który pragnie odzyskać swoje ciało, moc i zemścić się na Harrym.
Świat czarodziejski ma mimo wszystko też swoje dobre strony: Harry poznaje swoich pierwszych w życiu przyjaciół, przez wielu uważany jest za bohatera. Hogwart staje się jego prawdziwym domem (odczucie to zaakcentowane zostało w filmie Harry Potter i Kamień Filozoficzny, gdzie po roku spędzonym w Hogwarcie Harry na pytanie: Dziwnie jest wracać do domu, prawda? odpowiada: Tam to nie dom. Nie mój.) – miejscem, w którym znajduje ciepłe łóżko i posiłki, w którym inni interesują się jego sprawami, w którym ktoś zawsze jest gotów go wysłuchać. Nauka magii okazuje się rzeczą trudną, aczkolwiek w większości przypadków dość przyjemną i owocną.

Hermiona Jane Granger, wym. grejndżer, ur. 19 września 1980r. –Jest uczennicą Hogwartu, gdzie – obok Rona Weasleya– jest jednym z najlepszych przyjaciół Harry’ego Pottera. Jest nieco władcza, kocha książki. Jej ulubionym przedmiotem jest numerologia i transmutacja. Jej rodzice są mugolami, oboje są dentystami. Dzieli dormitorium z Parvati Patil i Lavender Brown. Jej charakterystycznymi cechami są burza gęstych, brązowych loków i wielkie zamiłowanie do wszelkiej nauki.
Jej imię zaczerpnięte zostało z Zimowej opowieści Williama Shakespeare'a.
Autorka wzorowała postać Hermiony na sobie, przedstawiając ją jako karykaturę samej siebie z czasów, gdy była nastolatką. Rowling przyznała, że w młodości na pierwszym miejscu stawiała naukę.
Hermiona jest jedną z najbardziej nietuzinkowych i najważniejszych postaci w całej serii książek o Harrym Potterze. Niejednokrotnie wybija się ponad inne postacie wiedzą i umiejętnościami.
W ekranizacjach filmowych w jej postać wciela się Emma Watson.
Gdy poznajemy Hermionę w pierwszym tomie (Harry Potter i Kamień Filozoficzny), Harry i Ron początkowo jej nie polubili – poznali się w ekspresie do Hogwartu, gdzie pokazała im swój charakter, który nie spodobał się Harry’emu i Ronowi. Ron miał nawet nadzieję, że nie trafi do tego samego domu, co Hermiona. Później ich stosunki ociepliły się: Hermiona skłamała przed profesor McGonagall aby odwdzięczyć się Harry’emu i Ronowi za uratowanie jej przed górskim trollem – nieświadoma tego, że do szkoły dostał się troll, siedziała i płakała w łazience po tym, jak Ron powiedział, że przez swój charakter Hermiona nie może znaleźć sobie przyjaciół.
Hermiona i Ron są postaciami ewidentnie różniącymi się od siebie, często kłócą się o byle drobiazg i dokuczają sobie (Ron wyszydza przede wszystkim nadmierny zapał Hermiony do nauki).
Pomogła Harry’emu wydostać się z diabelskich sideł i rozwiązać zagadkę z eliksirami, aby odnaleźć i powstrzymać złodzieja Kamienia Filozoficznego.
W drugim tomie (Harry Potter i Komnata Tajemnic) nazwana została przez Dracona Malfoya szlamą, a w jej obronie stanął Ron. Została spetryfikowana przez bazyliszka, niedługo po tym, jak odkryła, że to właśnie bazyliszek atakuje uczniów Hogwartu mugolskiego pochodzenia. Wyszukane przez nią informacje pomogły w późniejszym czasie uratować życie Ginny Weasley, siostrze Rona.
W następnym tomie (Harry Potter i więzień Azkabanu) Hermiona ponownie zraziła do siebie Harry’ego i Rona, najpierw tym, jak zaczęła podejrzewać, że na Błyskawicę, którą Harry dostał w prezencie, rzucony został zły urok, i doniosła o tym profesor McGonagall, która miotłę skonfiskowała, a następnie tym, że jej kot – Krzywołap – zabił szczura Rona, Parszywka. W czasie, gdy skłócona była z Harrym i Ronem, pomagała Hagridowi w sprawach sądowych związanych z hipogryfem Hardodziobem, który podczas lekcji – sprowokowany – zaatakował jednego z uczniów. Apelacje sądowe nie przyniosły sukcesu, jednak w późniejszym czasie Hermiona i Harry pomogli hipogryfowi uciec.
Hermiona postanowiła uczyć się wszystkich możliwych przedmiotów, nawet tych zupełnie jej niepotrzebnych, przez co część roku chodziła zmęczona i rozdrażniona. Już na pierwszych zajęciach wróżbiarstwa ścięła się z nauczycielką owego przedmiotu, Sybillą Trelawney, po czym opuściła salę lekcyjną, zarzucając profesorce kłamstwo i nierzetelność, i stwierdzając, że woli numerologię.
Aby móc zaliczyć wszystkie przedmioty, używała zmieniacza czasu, dzięki któremu mogła cofać się w czasie, aby być na wszystkich zajęciach. Zmieniacz czasu pomógł w uratowaniu Hardodzioba i Syriusza Blacka.
Na czwartym roku (tom Harry Potter i Czara Ognia) zainteresowała się losem skrzatów domowych, według niej niedocenianych i poniżanych przez czarodziejów. Podjęła decyzję o założeniu stowarzyszenia Walki o Emancypację Skrzatów Zniewolonych (WESZ), do której starała się zwerbować jak najwięcej członków.
Na balu bożonarodzeniowym pojawiła się z Wiktorem Krumem, reprezentantem Durmstrangu w Turnieju Trójmagicznym, co bardzo nie spodobało się Ronowi (zarzucał jej bratanie się z wrogiem, mimo tego, że wcześniej był fanem Kruma). Odkryła tajemnicę Rity Skeeter, która pisała wyssane z palca artykuły o życiu prywatnym jej i Harry’ego.
Hermiona podtrzymywała ideę stowarzyszenia WESZ także na piątym roku (tom Harry Potter i Zakon Feniksa), szyjąc ubranka dla domowych skrzatów i zostawiając je w wieży Gryffindoru, z nadzieją, że uda jej się uwolnić jak najwięcej skrzatów (domowy skrzat może zostać oswobodzony jedynie wtedy, gdy dostanie od swojego pana jakąś część ubrania – Hermiona podstępem chciała uwolnić hogwarckie skrzaty). Jej poświęcenie okazało się nieużyteczne, ponieważ wszystkie ubrania zbierał Zgredek, gdyż inne skrzaty nie chciały sprzątać wieży Gryffindoru.
Zmusiła Ritę Skeeter, aby napisała artykuł mówiący o powrocie Lorda Voldemorta – w tym okresie nikt nie chciał uwierzyć w to, że udało mu się powrócić. Była pomysłodawczynią Gwardii Dumbledore’a – stowarzyszenia uczniów działającego poza wiedzą Ministerstwa Magii (inwigilującego wówczas Hogwart).
Została oszołomiona podczas walki ze śmierciożercami w Departamencie Tajemnic.
Hermiona bardzo dużo uczyła się podczas piątego roku, aby jak najlepiej wypaść podczas sumów (standardowe umiejętności magiczne – sprawdzian praktycznych i teoretycznych wiadomości uzyskanych podczas pięcioletniej nauki w Hogwarcie).
W szóstej klasie (Harry Potter i Książę Półkrwi) – a nawet wcześniej, bo już w klasie trzeciej (Harry Potter i Więzień Azkabanu) zaczął jej się podobać Ron. Była zazdrosna, kiedy zaczął się spotykać z Lavender Brown. Odkryła, że matką Severusa Snape’a była Eileen Prince. Na początku tej części książki otrzymuje informacje o wynikach SUM-ów. Z wszystkich przedmiotów oprócz obrony przed czarna magią ("powyżej oczekiwań" - ocena słabsza tylko od "wybitnego") otrzymuje najwyższe stopnie ("wybitny").

Ronald Billius Weasley (ur. 1 marca 1980) –. Postać Rona po raz pierwszy pojawia się w pierwszym tomie serii, Harry Potter i Kamień Filozoficzny.
Ronald Weasley (nazywany zdrobniale Ronem) jest najmłodszym synem Artura Weasleya i Molly Weasley. Ma pięciu braci: Billa, Charliego, Percy'ego, Freda i George'a oraz młodszą siostrę, Ginny.
Nie lubi koloru kasztanowego i peklowanej wołowiny. Nie cierpi także pająków, ponieważ jego brat Fred zamienił mu misia w pająka
W tomach piątym i szóstym Ron zostaje obrońcą w gryfońskiej drużynie Quidditcha.
W ekranizacjach powieści rolę Rona odgrywa Rupert Grint.

Fred i George Weasleyowie (ur. 1 kwietnia 1978 r.) . Bracia bliźniacy, tak jak reszta rodziny mają rude włosy. Synowie Molly i Artura Weasleyów, bracia Ginny, Rona, Percy'ego, Charliego i Billa. Najwięksi (po huncwotach) dowcipnisie w Hogwarcie. Pod względem zainteresowań nie pasowali do swojej rodziny, która uważała, że nie dojdą oni do niczego w życiu.
W piątej części (kiedy mieli 17 lat) opuścili Hogwart na miotłach i zajęli się prowadzeniem własnego sklepu z magicznymi przedmiotami, wymyślanymi przez nich (np. gigantojęzyczne toffi, kanarkowe kremówki, bezgłowe kapelusze i in.). Sklep znajdował się na ulicy Pokątnej - Magiczne Dowcipy Weasleyów.
Mimo tego, że często płatali figle, wszyscy ich lubili. W Hogwarcie doczekali się nawet swojego "pomnika" - kawałek wyczarowanego przez nich bagna. Grali jako pałkarze w drużynie quidditcha. Ich interes bardzo dobrze rozkwitał, ale w 6. części Harrego Pottera dowiadujemy się, że rzecz z ich sklepu udaremniła złapanie śmierciożerców przez Ginny, Rona i ich kolegów.

Ginevra Molly Weasley, w skrócie Ginny, (ur. 11 sierpnia 1981) to postać z książek o Harrym Potterze. Jest dziewczynką o rudych włosach i jasnobrązowych oczach. Jest najmłodszym z siedmiorga dzieci Artura i Molly Weasleyów. Często błędnie nazywana Wirginią.
Od pierwszej klasy podkochiwała się w Harrym. Większą rolę odegrała dopiero w drugim tomie, kiedy to znalazła stary dziennik Toma Riddle’a. Opisywała w nim wszystkie swoje uczucia, które żywiła do Harry’ego. Tom przejął całkowicie panowanie nad dziewczynką i zmusił ją do otworzenia Komnaty Tajemnic. Potem zaciągnął Ginny do Komnaty Tajemnic, bo zależało mu na zabiciu Harry’ego. W piątym tomie ruszyła z przyjaciółmi do Departamentu Tajemnic i pomagała w walce ze śmierciożercami. Przez pewien czas grała na pozycji szukającego zamiast Harry’ego, który dostał dożywotni zakaz grania w quidditcha od Dolores Umbridge. Jej chłopakiem był Michael Corner. W szóstym tomie grała na pozycji ścigającego, a jej chłopakiem był początkowo Dean Thomas, a potem Harry Potter. Pod koniec roku szkolnego rozstali się, gdyż Harry nie chciał narażać Ginny na niebezpieczeństwa związane z walką z Voldemortem. Jest jedyną osobą, która przeżyła opanowanie umysłu przez Voldemorta i odzyskała wolną wolę. Ginny jest siódmym dzieckiem Weasleyów i ich jedyną córką.

Lord Voldemort (właściwie Tom Marvolo Riddle, zazwyczaj nazywany Tym-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać, Sami-Wiecie-Kim lub Czarnym Panem) –potężny czrnoksiężnik, przywódca śmierciożerców.
Jego pseudonim Lord Voldemort może pochodzić od francuskich słów:
· voile – uciekać,
· de – od,
· mort – śmierć albo martwy człowiek.
Czyli Voldemort może znaczyć "Uciekać od śmierci". Kombinacja "de mort" znaczy też "śmiertelny". Według J.K. Rowling, która studiowała francuski w Paryżu, "Voldemort" wymawia się z cichym "t" na końcu, co jest typowe w tym języku.
W II tomie książki sam Riddle stwierdził, że słowo powstało poprzez anagramowanie "Tom Marvolo Riddle" do "I am Lord Voldemort" (ang. "Jestem Lord Voldemort").
Pochodzenie i dzieciństwo
Tom Marvolo Riddle urodził się 31 grudnia 1926 roku. Przez czarodziejów, lękających się go nazywany jest oględnie Tym, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać lub też określany za pomocą eufemizmu Sam-Wiesz-Kto, z kolei przez śmierciożerców zwany jest Czarnym Panem.
Jego matka, (Meropa Gaunt), z pochodzenia była czarodziejką, ojciec (Tom Riddle) – mugolem, którego później Tom własnoręcznie zabił. Tak więc sam Voldemort jest czarodziejem półkrwi. Matka Voldemorta, bez pamięci zakochana w Tomie Riddle'u seniorze, podała mu napój miłosny, aby ten zwrócił na nią uwagę. Okresowo musiała podawać mu kolejne dawki, jednakże w pewnym momencie zaprzestała podawania napoju myśląc, iż ten po tak długim czasie z nią spędzonym naprawdę się w niej zakochał. Nadzieje okazały się płonne, gdyż Tom Riddle ją opuścił i nigdy nie wrócił.
Matka Toma zmarła w godzinę po porodzie w sierocińcu, gdzie Tom wychowywał się aż do momentu wizyty Albusa Dumbledore’a. Dumbledore pełniący wówczas funkcję profesora Hogwartu przynosi młodemu czarodziejowi list z propozycją nauki w elitarnej akademii dla czarodziejów. Voldemort dowiedziawszy się o swym czarodziejskim pochodzeniu zapytał Dumbledore'a, czy to jego ojciec był czarodziejem. Nie był w stanie uwierzyć, że jego matka, która zmarła w tak normalny, mugolski sposób i zostawiła go w mugolskim sierocińcu, mogła być czarownicą, dlatego też wolał myśleć, że to jego ojciec był czarodziejem. Już wtedy miał wstręt do wszystkiego, co pospolite i mugolskie, zwłaszcza do imienia "Tom". Według niego to imię było pospolite i nieczarodziejskie.
Już w sierocińcu Riddle zauważył, że może sprawić, aby osobom, które go denerwują, mogły dziać się straszne rzeczy. Był całkowicie przygotowany, aby uwierzyć że jest, jak sam to określił, „wyjątkowy”.

Okres nauki w Hogwarcie
Naukę w Hogwarcie rozpoczął w wieku jedenastu lat. Nie wiadomo, kiedy odkrył, że jest potomkiem Salazara Slytherina, jednego z założycieli Hogwartu. Interesował się jednak czarną magią, co umożliwiło mu odkrycie i otworzenie Komnaty Tajemnic w czasie piątego roku nauki. Za jego sprawą spetryfikowanych zostało kilkoro uczniów Hogwartu, a jedna uczennica zginęła (jest nią Jęcząca Marta). Winą za te wydarzenia niesłusznie obarczono Rubeusa Hagrida, który został za to usunięty ze szkoły. Riddle'owi, który był prefektem i wzorowym uczniem, łatwo było przekonać grono pedagogiczne, że to Hagrid, miłośnik wszelkiego rodzaju bestii, jest odpowiedzialny za ataki. W tym czasie tylko jedna osoba, Albus Dumbledore, nie dała wiary wersji Riddle'a.
W Voldemorcie od dawna wzbierała nienawiść do mugoli za to, że ojciec porzucił rodzinę, po tym gdy dowiedział się, że jego żona jest czarownicą. Jeszcze w Hogwarcie zaprojektował sobie nowe nazwisko – Lord Voldemort (zdanie I am Lord Voldemort – Jestem Lord Voldemort jest anagramem jego pełnego nazwiska).
Voldemort i śmierciożercy
W Hogwarcie, a później po ukończeniu nauki rozpoczął poszukiwanie osób, które poparłyby jego ideę i pomogły mu w wyeliminowaniu mugoli. W niedługim czasie znalazł garstkę popleczników, zwanych później Śmierciożercami (ang. The Death Eaters). Dla światów czarodziejów i mugoli nastały ciężkie czasy – każdego dnia ginęli niewinni mugole, a także czarodzieje, którzy nie chcieli stanąć po stronie Voldemorta. Sam Voldemort wraz ze Śmierciożercami wymordował kilka z najstarszych i najzacniejszych czarodziejskich rodów. Był bezkarny, ponieważ nikt nie mógł go pokonać, co więcej psychoza i terror, które wprowadził, powodowały, iż mało kto ośmielał się podnieść na niego rękę. Jedyną osobą, przed którą czuł respekt, był Albus Dumbledore – dyrektor Hogwartu, który już w czasach szkolnej kariery Riddle’a nie darzył go zaufaniem. Gdy sytuacja zaczęła się dramatycznie pogarszać Dumbledore postanowił założyć organizację zwaną Zakonem Feniksa, mającą na celu zwalczanie Voldemorta i Śmierciożerców.
Załamanie potęgi
Swoją potężną moc utracił niespodziewanie w Halloween 1981 roku. Zabił Lily i Jamesa Potterów, jednakże nie potrafił zabić ich rocznego synka, Harry’ego, którego – jak okazało się po latach – ochroniła matczyna miłość, nazwana później przez Dumbledore'a „tarczą obronną”. Śmiercionośne zaklęcie odbiło się od Harry’ego i ugodziło w Voldemorta. Przetrwał tylko dzięki temu, iż wcześniej stworzył na własny użytek horkruksy, jednakże postradał ciało. Po jego utracie długo pozostawał w ukryciu, do czasu, aż nadarzy się okazja jego odzyskania.
Pierwszy raz spróbował tego dokonać w 1991 roku, starając się wykraść Kamień Filozoficzny, który mógł posłużyć do wytworzenia Eliksiru życia. Tak niebezpieczne przedmioty były przekazywane pod pieczę Albusa Dumbledore'a, potężnego czarodzieja, w jednym z najlepiej strzeżonych magicznie miejsc na świecie, czyli Hogwarcie. Wstąpił w ciało Slatera Quirrella, któremu udało się pozyskać posadę w Hogwarcie na katedrze obrony przed czarną Magią. Przejęciu Kamienia zapobiegł na szczęście Harry Potter.
Kolejna okazja nadarzyła się w 1992 roku, gdy za sprawą Ginny Weasley, uczennicy Hogwartu, stopniowo odzyskiwał ciało – Ginny zwierzała się w starym dzienniku Riddle’a ze swoich trosk, ten zaś hipnotyzował ją i powoli „wysysał” z niej życie. Jego plan nie powiódł się za sprawą Harry’ego Pottera, który zniszczył dziennik, który jak się później okazało, był zarazem jednym z horkruksów stworzonych przez Voldemorta.
Nad każdym domem, w którym śmierciożercy lub sam Voldemort zabił kogoś, pojawiał się Mroczny Znak. Znak ten wyczarowuje się zaklęciem Morsmordre. Znak wygląda następująco: "czaszka, złożona z elementów, które przypominały szmaragdowe gwiazdy... spomiędzy szczęk wysuwał się jak język wąż" (Czara Ognia, s. 139). Znak został wyczarowany na niebie w Czarze Ognia podczas Mistrzostw Świata w Quidditchu. Ten sam znak w formie żywego tatuażu znajduje się też na przedramionach zwolenników Voldemorta, jego bolesność oznacza wezwanie śmierciożerców.
Powrót
Ostatecznie ciało udało mu się odzyskać w 1995 roku, przy pomocy Petera Pettigrew, jednego z dawnych śmierciożerców. Pettigrew ukrywał się przed czarodziejami, a po zdemaskowaniu odszukał Voldemorta, aby ten go chronił. Voldemort wykorzystał starożytną magię, aby odzyskać ciało. Reaktywowano także Zakon Feniksa, który działał jednak w ukrytym domu, bez akceptacji Ministerstwa Magii, które nie dało wiary temu, że Voldemort powrócił. W ten sposób Voldemort miał rok, aby spokojnie działać, poszukiwać pozostałych przy życiu śmierciożerców, przeciągnąć na swoją stronę dementorów i rasy nieakceptowane przez czarodziejów (np. olbrzymy czy wilkołaki), a także obmyślić plan na kolejne lata.

Horkruksy Voldemorta
Horkruks jest to przedmiot, w którym czarnoksiężnik może umieścić kawałek swojej duszy, za pomocą uśmiercenia kogoś uprzednio. Voldemort, we wspomnieniu Slughorna, wyraził fascynację liczbą siedem. Dumbledore zasugerował Harry'emu, że Voldemort rozczepił swoją duszę na tyle właśnie kawałków (sześć horkruksów i kawałek pozostający w jego ciele).
Wiadomo, że horkruksami były:
· Dziennik Toma Marvolo Riddle'a (Voldemorta),
· Pierścień Marvola Gaunta,
· Medalion Salazara Slytherina
Być może również:
· czarka Helgi Hufflepuff,
· przedmiot należący do Godryka Gryffindora (możliwe, choć wysoce wątpliwe, że jest to tiara przydziału lub, co bardziej prawdopodobne, miecz Gryffindora) lub Roveny Ravenclaw,
· wąż Voldemorta Nagini
· sam Harry Potter (dlatego piecze go blizna)
· Ostatnia część duszy Voldemorta jest ukryta w jego własnym ciele.

Sprzymierzeńcy Lorda Voldemorta
· śmierciożercy,
· wilkołaki,
· olbrzymy,
· dementorzy.
· inferiusy
· heliopaci

Ofiary Voldemorta i śmierciożerców
· uczennica Hogwartu, której duch znany jest jako Jęcząca Marta – zamordowana w toalecie przez bazyliszka kierowanego przez Voldemorta,
· Tom Riddle wraz z rodzicami – mugolscy krewni Voldemorta zamordowani przez niego w swym domu w wiosce Little Hangleton; do morderstwa przyznał się niewinny, prawdopodobnie pod wpływem zaklęcia Imperius (lub morderca użył jego różdżki i od razu zmodyfikował mu pamięć), Morfin Gaunt,
· Lily i James Potterowie – zabici przez Voldemorta tuż przed jego upadkiem,
· Chefsiba Smith – zamordowana dla pozyskania należących do niej medalionu Salazara Slytherina i czarki należączej do Helgi Hufflepuff,
· Regulus Black (młodszy brat Syriusza Blacka) – ginie jako niezdecydowany pomniejszy śmierciożerca, prawdopodobnie z rąk jego współtowarzyszy na zlecenie Voldemorta,
· Bartemiusz Crouch – zabity przez swego jedynego syna Barty'ego Croucha Juniora pod postacią "Szalonookiego" Alastora Moody'ego,
· Cedric Diggory– zabity na cmentarzu przy Little Hangleton przez Petera Pettigrew przy użyciu różdżki Voldemorta,
· Frank Bryce - mugolski dozorca zabity przez Lorda Voldemorta,
· Berta Jorkins,była torturowana
· Broderick Bode – zabity przez diabelskie sidła podczas próby kradzieży przepowiedni dotyczącej Harry’ego Pottera z Departamentu Tajemnic w Ministerstwie Magii, działał pod wpływem klątwy Imperius Lucjusza Malfoya,
· Syriusz Black (ojciec chrzestny Harrego) – ginie w czasie pojedynku z Bellatrix Lestrange wpadając za zasłonę w Sali Śmierci,
· Albus Dumbledore (dyrektor Hogwartu) – zamordowany przez Severusa Snape'a związanego Przysięgą Wieczystą z matką Dracona Malfoya, wykonującego w ten sposób jego zadanie,
· Amelia Bones – Szefowa Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów. Podobno osobiście została zamordowana przez Voldemorta,
· Edgar Bones (brat Amelli Bones) - zamordowany z całą rodziną,
· Emmelina Vance (pracowała dla Zakonu Feniksa),
· Marlena McKinnon – zamordowana 2 tygodnie po wstąpieniu do Zakonu Feniksa,
· Benio Fenwick – znaleziono tylko szczątki,
· Caradoc Dearborn – zaginął 6 miesięcy po wstąpieniu do Zakonu,
· Gideon i Fabian Prewett (bracia Molly Weasley) – zabici przez Antonina Dolohova, (należeli do Zakonu),
· Dorcas Meadowes – członkini Zakonu zabita przez Voldemorta osobiście. Voldemort uważał, że jest dla niego zagrożeniem.
· Igor Karkarow

Śmierciożercy działający dla Voldemorta
· Slatero Quirrell – nie żyje (ginie w I tomie)
· Severus Snape
· Igor Karkarow - nie żyje (ginie w VI tomie)
· Barty Crouch Jr (jego dusza zostaje wyssana przez dementora w IV tomie)
· Peter Pettigrew
· Lucjusz Malfoy
· Draco Malfoy
· Crabbe senior
· Goyle senior
· Bellatrix Lestrange
· Rodolphus Lestrange
· Rabastan Lestrange
· Gibbon – nie żyje (pomocnik Severusa Snape'a, ginie w VI tomie)
· Regulus Black - nie żyje (ginie z rozkazu Voldemorta)
· Walden Macnair
· Evan Rosier – zginął w potyczce z aurorem Alastorem "Szalonookim" Moodym
· Fenrir Greyback
· Augustus Rookwood
· Antonin Dolohov
· Avery
· Nott
· Jugson
· Mulciber
· Travers
· Yaxley
· Rodzeństwo Carrow
· Jancor
· Wilkes

Albus Percival Wulfryk Brian Dumbledore (urodzony ok. 1840, zmarł czerwiec 1997) –
Dumbledore był dyrektorem Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie i zarazem najpotężniejszym czarodziejem swoich czasów.
W ekranizacjach pierwszych dwóch części, profesora Dumbledore grał Richard Harris, który jednak zmarł w 2002 roku. W kolejnych filmach zastąpił go Michael Gambon.
Założyciel Zakonu Feniksa, który po reaktywacji działał w tajemnicy przed Ministerstwem Magii z jednej strony, a Lordem Voldemortem z drugiej. Albus Dumbledore znany jest ze zwycięstwa nad czarnoksiężnikiem Grindelwaldem, z odkrycia dwunastu sposobów wykorzystywania smoczej krwi oraz ze swoich dzieł alchemicznych napisanych wraz z Nicolasem Flamelem. Zasiadał w Wizengamocie, był najznamienitszą postacią Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów, posiadał również Order Merlina Pierwszej Klasy. Wielokrotnie odmawiał propozycji posady w Ministerstwie Magii. Był jedynym czarodziejem, którego lękał się Lord Voldemort.
Nieznane jest dzieciństwo Dumbledore'a, informacje dotyczące jego rodziców ani jego pierwsze lata w szkole. Albus został mianowany dyrektorem po odejściu na emeryturę Dippeta. Wcześniej był nauczycielem transmutacji.
Jego brat Aberforth jest członkiem Zakonu Feniksa. Albus miał doskonałe poczucie humoru i nie przejmował się złymi opiniami na swój temat. Lubił muzykę kameralną i kręgle. Nie przepadał za fasolkami Bertiego Botta, ponieważ w młodości trafił na fasolkę o smaku wymiocin. Jego ulobiona konfitura to malinowa. Posiadał feniksa, którego nazwał Fawkes. Jego patronus miał kształt feniksa.
W szóstej części, podczas poszukiwania medalionu mającego być jednym z sześciu horkruksów Voldemorta, Dumbledore wypił szkodliwy eliksir będący dziełem Czarnego Pana. Stało się to pośrednią przyczyną jego prawdopodobnego śmierci, gdyż osłabiony i wyniszczony nie był w stanie obronić się przed śmiertelnym zaklęciem Avada Kedavra wymierzonym przez Severusa Snape’a.

Rubeus Hagrid (ur. 6 grudnia 1928) - Hagrid jest strażnikiem kluczy w Szkole Magii i Czarodziejstwa Hogwart, prowadzi zajęcia z opieki nad magicznymi stworzeniami i cieszy się wielkim zaufaniem dyrektora szkoły, profesora Dumbledore, dla którego wykonuje zadania specjalne, wymagające dochowania tajemnicy. Hagrid jest pokaźnej postury, ma czarne oczy, czarne skręcone włosy i brodę, mówi z charakterystycznym akcentem. Jego cechą charakterystyczną jest fascynacja hodowlą niebezpiecznych zwierząt. Pierwszy przyjaciel Harry'ego.
Rolę Hagrida w ekranizacjach wszystkich części gra Robbie Coltrane, a dubbingował go Marek Obertyn; z powodu śmierci polskiego aktora dubbingiem w pozostałych częściach zajmie się inna osoba.
Harry Potter i Kamień Filozoficzny
Hagrid dostarczył małego Harry'ego pod dom Dursleyów na prośbę profesora Dumbledore. Gdy Harry osiągnął wiek, w którym dzieci są przyjmowane do Hogwartu, dostarczył mu informację o przyjęciu, poinformował, że jest czarodziejem i pomógł przygotować się do roku szkolnego. Jednocześnie, Hagrid był odpowiedzialny za przeniesienie kamienia filozoficznego z banku Gringotta do Hogwartu i pomagał przy zabezpieczeniu kamienia w nowym miejscu.
Harry Potter i Komnata Tajemnic
Harry dowiedział się, że Hagrid był oskarżony o uwolnienie Bazyliszka w czasie, gdy był jeszcze uczniem Hogwartu. Poznał starego przyjaciela Hagrida - pająka Aragoga. Ponieważ Bazyliszek ponownie grasował w Hogwarcie, Gdy Hagrid trafił do więzienia czarodziejów - Azkabanu, Harry nie wierzył, że byłby on zdolny do aż tak nieodpowiedzialnego czynu.
Harry Potter i więzień Azkabanu
Hagrid otrzymał posadę nauczycziela opieki nad magicznymi stworzeniami. Podczas jednej z lekcji hipogryf Hagrida - Hardodziob atakuje Draco Malfoya. Ojciec Draco domaga się, aby Hardodziob został stracony jako niebezpieczne stworzenie. Harry i Hermiona ratują Hardodzioba i nie tylko.
Harry Potter i Czara Ognia
Hagrid przygotowywał konkurencję Turnieju Trójmagicznego, nagiął regulamin, by pomóc Harry'emu. Nawiązał romans z dyrektorką szkoły Beauxbatons, Olimpią Maxime. Otrzymał od Dumbledore'a kolejne specjalne zadanie.
Harry Potter i Zakon Feniksa
Hagrid i Madame Maxime próbowali przekonać klan olbrzymów, aby w nadchodzącej wojnie z Voldemortem wsparły stronę Zakonu. Hagrid sprowadził do hogwarckiego lasu swojego olbrzymiego brata, Graupa i zaczął pracę nad cywilizowaniem go.
Harry Potter i Książę Półkrwi
Ten rok był w całej karierze Hagrida w Hogwarcie dla niego najgorszy. Jego przyjaciel, gigantycznym pająk, Aragog zdechł. Od tego momentu już nie mógł bezpiecznie wchodzić do Zakazanego Lasu. Ponadto żaden szóstoklasista nie wybrał jego przedmiotu na wartego dalszej nauki. Najgorsze zdarzyło się jednak w czerwcu, kiedy Albus Dumbledore zginął z rąk śmierciożercy Snape'a. Na pogrzebie właśnie Hagrid czuł największy żal.

Luna Lovegood (ur. 1981) - należąca do domu Ravenclaw uczennica Hogwartu, jedna z niewielu niepochodzących z Gryffindoru członków Gwardii Dumbledore'a. Brała udział w wyprawie do Departamentu Tajemnic oraz walce ze Śmierciożercami atakującymi Hogwart. Po raz pierwszy pojawia się w piątej części cyklu, Harry Potter i Zakon Feniksa.
W założeniu autorki, marzycielska i z pozoru naiwna postać Luny miała stanowić swoistą przeciwwagę dla ślepo wierzącej we wszystko, co napisano w książkach Hermiony.
Harry Potter i Zakon Feniksa
Ojciec Luny jest wydawcą uważanej za brukową gazety "Żongler", jej matka zmarła, gdy Luna miała 9 lat. Luna była świadkiem jej śmierci (dlatego widziała testrale). W szkole dziewczyna nie miała dobrej opinii: nazywano ją "Pomyluną" (kombinacja jej imienia oraz słowa "Pomylona"), głównie ze względu na ślepą wiarę, jaką pokładała we wszystkim, co jej ojciec zamieszczał w "Żonglerze" oraz wygląd (długie, rozczochrane włosy, wiecznie zamyślona twarz, kolczyki w kształcie rzodkiewek oraz naszyjnik z kapsli po piwie kremowym). Harry spotkał ją pierwszy raz w pociągu wiozącym uczniów do Hogwartu, większość drogi spędziła wówczas czytając magazyn swojego ojca do góry nogami (zgodnie z "wskazówką" zawartą w piśmie). Kiedy Harry Potter, w ramach protestu przeciw Dolores Umbridge (która uczyła obrony przed czarną magią wyłącznie w teorii, omijając ćwiczenia praktyczne), zakłada tajne stowarzyszenie zwane Gwardią Dumbledore'a (w ramach którego sam uczy innych obrony przed czarną magią), Luna zostaje jego członkinią.
Wspólnie z Harrym (oraz Hermioną, Ronem, Neville'm i Ginny) wyprawia się do Departamentu Tajemnic, gdzie bierze udział w walce ze Śmierciożercami pod dowództwem Lucjusza Malfoya i Bellatrix Lestrange. Jako że w dzieciństwie widziała śmierć bliskiej jej osoby, jest w stanie zobaczyć niewidzialne konie - testrale. To właśnie ona wpadła na pomysł, by przy ich pomocy dostać się do Ministerstwa Magii. Może również, podobnie jak Harry, słyszeć szepty zmarłych dochodzące zza kamiennego łuku w Sali Śmierci, w której życie stracił Syriusz Black. Luna jest jedyną osobą, której Harry zwierza się ze swojego smutku po śmierci Syriusza - tylko ona tak naprawdę rozumie, co on wtedy czuje.
Harry Potter i Książę Półkrwi
Dzięki sławie uczestniczki wyprawy do Departamentu Tajemnic Luna zdobyła w szkole pewną popularność, wciąż jednak, poza kręgiem przyjaciół, uważana była za pomyloną. Towarzyszyła Harry'emu na balu wydanym przez profesora Slughorna. W czasie przyjęcia wdała się w dotyczącą wróżb rozmowę z profesor Trelawney. Podczas tego samego roku została, w miejsce Lee Jordana, spikerem podczas meczów quidditcha, jej niekonwencjonalny (i nie mający zbyt wiele wspólnego z przebiegiem gry) komentarz podczas meczu pomiędzy Gryffindorem i Hufflepuffem wzbudził aplauz publiczności, w szczególności wykluczonego z gry Rona.
Gdy Harry Potter wyruszał, wspólnie z Dumbledorem, na poszukiwanie jednego z horkruksów Voldemorta, była jedynym, prócz Neville'a, członkiem GD, który odpowiedział na wezwanie Rona, Hermiony i Ginny. Wspólnie z Hermioną pilnowała gabinetu profesora Snape'a, gdzie znalazła napadniętego profesora Flitwicka. Wzięła udział, u boku innych obecnych na miejscu członków GD, oraz członków Zakonu Feniksa, w walce ze Śmierciożercami atakującymi Hogwart, później, w towarzystwie Neville'a, widziana była na pogrzebie dyrektora szkoły.

Neville Longbottom (ur. 30 lipca 1980) Jest strasznym fajtłapą, pewną noc musiałby przespać na korytarzu (bo zapomniał hasła), gdyby nie pomoc Harry'ego. Oboje są na tym samym roku i w tym samym domu. Neville'a wychowuje babcia Augusta, gdyż jego rodzice postradali rozum (i nie są w stanie teraz nikogo rozpoznać, nawet syna) torturowani przez śmierciożerców, m.in. Bellatrix Lestrange. Znajdują się teraz w Szpitalu św. Munga.
Przepowiednia z Departamentu Tajemnic mogła odnosić się też do Neville'a, ale dotyczy Harry'ego, gdyż Lord Voldemort "naznaczył go na równego sobie" (blizna) zgodnie z tą przepowiednią.

Minerwa McGonagall (ur. 4 października 1925) – Dyrektorka Hogwartu (od śmierci Albusa Dumbledore'a), a wcześniej jego zastępczyni, nauczycielka transmutacji, opiekunka Gryffindoru, jedna z członkiń Zakonu Feniksa. Jest animagiem, potrafi przemienić się w charakterystyczną kotkę z czarnymi obwódkami wokół oczu, które przypominają okulary, jakie nosi.
Jest osobą, obok której nie można przejść obojętnie. Wysoka, czarnowłosa czarownica o srogim spojrzeniu z wiecznie zwężonymi ustami. Energiczna, bystra, już na pierwszej lekcji dała uczniom pokaz tego co potrafi. Umie utrzymać ciszę w klasie bez podnoszenia głosu. Jest stanowcza i wymagająca. Mimo swojego wyglądu i srogiej postury bardzo martwi i troszczy się o uczniów. Stara się być sprawiedliwa i wyrozumiała, lecz do pewnych granic rozsądku.
Była przerażona tym, że Dumbledore umarł z rąk Snape'a. Nie wiedziała, dlaczego do końca mu ufał.
W młodości należała do domu, którego jest teraz opiekunką, zawsze fascynowała ją transmutacja. Jest wielką fanką quidditcha, oczywiście kibicuje Gryffindorowi. Była zachwycona tym, że Harry tak cudownie lata na miotle. W pierwszej klasie pomogła mu dostać się do drużyny. W szóstej klasie próbowała wyciągnąć z Harry'ego, gdzie byli z Dumbledorem. Albus Dumbledore miał do niej wielkie zaufanie.
Imię Minerwa pochodzi od imienia rzymskiej bogini mądrości, nazwisko zaś od poety Williama Topaza McGonagalla, uważanego za najgorszego w historii języka angielskiego.
W 6 tomie po śmieci profesora Dumbledore'a jako zastępca dyrektora tymczasowo przejęła jego stanowisko.

Syriusz Black (ur. 1959 - zm. w czerwcu 1996), Odtwórcą roli Syriusza w ekranizacjach powieści jest Gary Oldman, nastoletniego Blacka gra w Harrym Potterze i Zakonie Feniksa James Walters.
Syriusz urodził się w 1960 w czystej krwi rodzie Blacków. Jego rodzicami byli Orion Black i Walburgia Black (kuzyni drugiego stopnia). Naukę w Szkole Magii i Czarodziejstwa Hogwart rozpoczął w 1971 roku, trafił do Gryffindoru. Zaprzyjaźnił się tam z Jamesem Potterem, Peterem Pettigrew i Remusem Lupinem. Ponieważ Remus był wilkołakiem, przyjaciele postanowili mu pomóc - przynajmniej dotrzymując towarzystwa w czasie bolesnych przemian. Jako że w tej postaci był niebezpieczny dla ludzi, opanowali sztukę animagii. Syriusz zamieniał się w czarnego psa, wielkości małego niedźwiedzia. Stąd wziął się jego przydomek - Łapa (Padfoot).
W wieku 16 lat opuścił dom rodzinny, odrzucając rasistowskie poglądy rodziców. Czwórka przyjaciół stworzyła Mapę Huncwotów. Syriusza i Jamesa nauczyciele nazywali rozrabiakami, po prostu zawsze pakowali się w kłopoty. Syriusz był niezwykle przystojnym nastolatkiem, miał szare oczy i czarne włosy. W czasie pobytu w Azkabanie jego wygląd bardzo się zmienił - stał się podobny do wampira, co zauważa Harry Potter po obejrzeniu jego zdjęcia w czarodziejskiej gazecie Proroku Codziennym.
Po ukończeniu Hogwartu Syriusz i James pozostali przyjaciółmi. Gdy nastały czasy Voldemorta Black miał zostać Strażnikiem Tajemnicy rodziny Potterów (Jamesa, jego żony Lily oraz ich syna Harry'ego) przy użyciu zaklęcia Fideliusa, jednak namówił ich by strażnikiem uczynili niepozornego Petera, który po tygodniu ich zdradził. Lily i James zginęli, jednak z tego zdarzenia cało uszedł Harry. Syriusz chciał zaopiekować się nim po śmierci przyjaciół ponieważ był jego ojcem chrzestnym, jednak nie pozwolono mu go zabrać. Postanowił więc odszukać Petera. Następnego dnia doszło do starcia między nimi na mugolskiej ulicy, a ponieważ wszyscy sądzili, że to Syriusz był strażnikiem tajemnicy Potterów, Peter krzyknął na całą ulicę "Syriuszu, jak mogłeś?!", po czym zabił zaklęciem trzynastu mugoli, a sam upozorował swoją śmierć. Po zebraniu zeznań od mugoli wymazano im to zdarzenie z pamięci, a Barty Crouch osadził Syriusza bez procesu w Azkabanie na dożywocie.
Po dwunastu latach Syriusz prosi ministra magii Knot, wizytującego Azkaban, o gazetę, na zdjęciu w niej umieszczonym rozpoznaje Pettigrewa jako szczura i ucieka z Azkabanu jako pies. Kiedy w końcu odnajduje Harry'ego Pottera oraz Petera (co jest opisane w trzeciej książce z serii Rowling), opowiada mu swoją historię. Harry mu wierzy, lecz Peter - jedyny świadek i "dowód" jednocześnie - ucieka, a Syriuszowi grozi pocałunek dementora. Harry i Hermiona (za cichym przyzwoleniem dyrektora Hogwartu Albusa Dumbledore'a) pomagają mu uciec na hipogryfie Hardodziobie. Później komunikują się z Syriuszem korespondencyjnie.
Po reaktywacji Zakonu Feniksa Syriusz mieszka w swoim dawnym domu przy Grimmauld Place 12, skąd wychodzi wbrew zakazom Dumbledore'a aby ratować Harry'ego. W Sali Śmierci będącej częścią Departamentu Tajemnic walczy zażarcie ze swoją kuzynką, należącą do Śmierciożerców, Bellatrix Lestrange, w wyniku czego zginął (wpadł za Zasłonę w starożytnym kamiennym łuku, który prawdopodobnie był wykorzystywany dawniej do wykonywania wyroków śmierci w świecie czarodziejów).
Syriusz posiadał latający motor, którym się szczycił. Nie wiadomo, w jaki sposób on powstał. Syriusz był świadkiem na ślubie Jamesa i Lily oraz ojcem chrzestnym Harry'ego. Wychowywał się na Grimmauld Place 12 w Londynie. Jego bratem był Regulus Black, który został Śmierciożercą, zabitym na polecenie Voldemorta, prawdopodobnie z powodu odmowy wykonania rozkazu. Matka Blacka zmarła w 1987 roku. Syriusz był arystokratą, pochodzącym z rodziny "czystej krwi" czarodziejów. Jego kuzynostwem byli m.in.: Narcyza Malfoy, Bellatrix Lestrange, Andromeda (matka Nimfadory Tonks) Tonks.
Znaczenie imienia i nazwiska: Syriusz z greckiego seirios - ognisty. Syriusz to też Psia Gwiazda. Black po angielsku oznacza czarny. Z imienia i nazwiska Syriusza można wywnioskować, jaką formę animagiczną przybierał.

Severus Snape (ur. 9 stycznia 1959 r.) - Nauczyciel eliksirów w Szkole Magii i Czarodziejstwa Hogwart, opiekun domu Slytherin.
Severus Snape jest jedną z bardziej tajemniczych postaci w książkowej serii. W Hogwarcie jest opiekunem domu Slytherin i wiadomo, że przez lata ubiegał się o posadę nauczyciela obrony przed czarną magią, co udaje mu się dopiero w szóstym tomie (Harry Potter i Książę Półkrwi). Uczy także sporządzania eliksirów, a jego notatki w podręczniku pozwalają posiąść tę sztukę także Harry'emu Potterowi.
W dzieciństwie pobierał nauki w Hogwarcie wspólnie z m.in. Syriuszem Blackiem (ojcem chrzestnym Harry'ego), Remusem Lupinem (później nauczycielem Obrony Przed Czarną Magią), Peterem Pettigrew (późniejszym zdrajcą Potterów i śmierciożercą), a także Jamesem Potterem (ojcem Harry’ego) - wiadomo także o jego konflikcie z tym ostatnim w czasie, gdy obaj byli jeszcze uczniami, że obaj się szczerze nienawidzili i o tym, że James Potter uratował życie Snape'owi. On sam jako podwójny (lub nawet potrójny) agent utrzymuje kontakt ze śmierciożercami, do których grona sam należał. Zdobył zaufanie profesora Dumbledore’a i należy do Zakonu Feniksa, choć jego lojalność wobec Zakonu została zakwestionowana nie bez powodu. Oprócz tych okruchów informacji, przeszłość tej postaci pozostaje owiana tajemnicą, a związek z głównym wątkiem serii zdaje się zacieśniać.
Snape jest tytułowym Księciem Półkrwi z książki Harry Potter i Książę Półkrwi - nazwa ta pochodzi od nazwiska matki, czarownicy Eileen Prince (ang. książę), a także faktu, iż ojciec Snape'a, Tobiasz, był mugolem.
Kiedy nauczał w Hogwarcie, większość uczniów żywiła do niego nienawiść oraz bała się go. Nie był lubianym nauczycielem, znany z niesprawiedliwości i brutalnego sarkazmu. Kibicował Ślizgonom i nie cierpiał Gryffindoru. Czasami bywał nawet podły w stosunku do innych uczniów. Najwidoczniej lubił siać grozę, a mogło to być spowodowane tym, że nie zaznał rodzinnego ciepła i miłości. Bał się odrzucenia i wyjawienia swoich słabych punktów, dlatego też opanował sztukę oklumencji i legilimencji, co pozwalało mu zachować tajemniczość. Nikomu się nie zwierzał, a przynajmniej nie jest to ujawione w książkach. Skryty i nieprzyjemny, ale też skrywający niezgłębione tajemnice, o których wiedziało tylko jego sumienie.
Bohater złożył Narcyzie Malfoy Przysięgę Wieczystą, zobowiązującą go do pomocy Draconowi w wypełnieniu niebezpiecznego zadania, które powierzył mu Voldemort (zabicie Dumbledore’a). To właśnie hogwarcki mistrz eliksirów zabił Albusa Dumbledore’a na Wieży Astronomicznej, po czym zbiegł ze śmierciożercami. Dumledore ufał Snape`owi ponieważ wierzył w jego skruchę i w to, że Severus jest "jego" człowiekiem. Prawdziwy powód zaufania Albusa do Snape'a nie jest dokładnie znany: Harry zapytawszy Dumbledore'a w czwartej części o to, dlaczego ten wierzy Snape'owi, słyszy odpowiedź, iż jest to tajemnica, którą zna tylko on i Severus.

Dracon Malfoy (ur. 5 czerwca 1980) –Jest on synem Lucjusza i Narcyzy Malfoy. Ma za przyjaciół dwóch osiłków, Vincenta Crabbe'a i Gregory'ego Goyle'a, którzy bardziej pełnią funkcję jego ochroniarzy niż osób, którym młody arystokrata się zwierza z problemów. Dracon jest uczniem Hogwartu i należy do Slytherinu. Jego rodzice są sługami Voldemorta, a Draco, tak samo jak oni, nienawidzi wszystkich urodzonych w mugolskich rodzinach (szlam). Jest zaciekłym wrogiem Harry'ego Pottera, Rona Weasleya i Hermiony Granger.
Dracon oznacza po łacinie smok lub wąż, zaś nazwisko Malfoy, pochodzące ze starofrancuskiego jest, tłumaczone jest najczęściej jako wiarołomny. Obecnie nazwisko Malfoy może pochodzić od słowa malfaire czyli źle czynić, szkodzić.
Dracon odziedziczył wygląd po swoich rodzicach: jest szczupły, wysoki, blady, włosy koloru blond, oczy szare. Tylko raz, w drugim tomie serii, pojawia się wzmianka, jakoby byłby piegowaty.
Dracon to osoba cyniczna, nasączona ironią. Przez pierwsze pięć tomów pełni rolę antagonisty Harry’ego. Jako że rodzina Malfoyów należy do bogatych, nigdy nie omieszka pochwalić się najdroższymi gadżetami otrzymanymi od ojca w miejsce miłości. W czwartym tomie dał do zrozumienia, ze wolałby pójść do innej Szkoły Magii i Czarodziejstwa – do Durmstrangu. Uważa, że nauczano tam także Czarnej Magii, którą sam adoruje. Powiedział, że jego ojciec (Lucjusz Malfoy) zna tam dyrektora (Igor Karkarow, śmierciożerca, później uciekł, nie chcąc ponownie przyłączyć się do Voldemorta). Harry, Ron i Hermiona sądzą, że dorosły Malfoy i dyrektor magicznej szkoły w Bułgarii znają się ze służby u Voldemorta. Nie wiadomo, kto został następcą Karkarowa w Durmstrangu.
W szóstym tomie przychodzi nam poznać innego Dracona. Szantażowany przez Voldemorta, po raz pierwszy od początku serii płacze, co było wielkim szokiem dla Harry'ego. Zmuszony zabić Albusa Dumbledore'a, chłopak miota się i nie nie potrafi dokonać morderstwa. W ostateczności nie był w stanie zabić, co, według Dumbledore'a, oznacza, że w głębi serca Draco jest osobą, jeśli nie dobrą, to przynajmniej niewinną. Przez to grozi mu śmierć, bo nie wywiązał się ze swojego zadania, które Severus Snape został zmuszony wykonać.

Rozdział 2: Omówienie tomów powieści

Harry Potter i Kamień Filozoficzny (ang. Harry Potter and the Philosopher's Stone) – pierwsza książka z zaplanowanego siedmiotomowego cyklu, autorstwa angielskiej powieściopisarki Joanne Kathleen Rowling. Przedstawiająca początek historii młodego czarodzieja Harry’ego Pottera.
Oficjalna premiera książki odbyła się 26 czerwca 1997 roku. Anglojęzyczna wersja powieści publikowana jest na łamach wydawnictwa Bloomsbury, a za jej polską wersję odpowiada wydawnictwo Media Rodzina.
Pod innym tytułem książka została wydana w Stanach Zjednoczonych. Nosi ona nazwę Harry Potter and the Sorcerer's Stone (tłum. Harry Potter i kamień czarnoksiężnika). Wyniknęło to prawdopodobnie z obaw wydawców, że oficjalny brytyjski tytuł nie dawałby amerykańskiej publiczności poczucia magii i fantazji. Zmiana tytułu nie miała jednak znaczącego wpływu na sprzedaż książki, popyt na pierwszą część Harry’ego Pottera systematycznie rósł wśród młodych czytelników, którzy zdawali się nie zważać na powiększenie wielkości i zawiłości tomu.
Rodzice Harry’ego, Lily i James Potterowie, giną z ręki potężnego czarnoksiężnika, Lorda Voldemorta. Voldemort rzuca śmiertelne zaklęcie także na Harry’ego, jednak temu udaje się przeżyć: zaklęcie odbija się od niego, co kończy się zniknięciem Voldemorta. Harry wychodzi prawie bez szwanku, zaledwie z blizną w kształcie błyskawicy na czole. Decyzją czarodziejów młody Potter podrzucony zostaje swoim jedynym żyjącym krewnym – mugolskiej rodzinie Dursleyów. Nowa rodzina przez dziesięć lat pomiata nim bez wyraźnej dla Harry’ego przyczyny. W dniu swoich 11. urodzin Harry dowiaduje się, że jest czarodziejem zapisanym do elitarnej szkoły magii i czarodziejstwa w Hogwarcie. Na początku wiadomość tę uznaje za żart, jednak daje się przekonać olbrzymowi Hagridowi i wyrusza z nim do Londynu na ulicę Pokątną, gdzie po raz pierwszy ma kontakt ze światem czarodziejów. Miesiąc później wsiada do hogwarckiego ekspresu, w którym poznaje swojego pierwszego przyjaciela – Rona Weasleya. W Hogwarcie Harry’emu przyjdzie nauczać się magicznych przedmiotów (takich jak transmutacja, obrona przed czarną magią, zielarstwo, eliksiry), poznać nowych przyjaciół (między innymi Hermionę Granger), zmierzyć się z trollem czy – ostatecznie – odkryć skrywaną przez wszystkich nauczycieli tajemnicę Kamienia Filozoficznego.

Poboczne postacie:
Rodzina Dursley’ów: Dursleyowie lub rodzina Dursley to fikcyjna rodzina w powieściach o Harrym Potterze pióra J. K. Rowling. Dursleyowie to ostatni żyjący krewni Harry'ego. Aby zapewnić młodemu Potterowi bezpieczeństwo, Albus Dumbledore umieścił go jako niemowlaka w ich domu przy Privet Drive 4 w Little Whinging (Surrey, Anglia).
Nazwa "Dursley" pochodzi od małego miasteczka w Gloucestershire, blisko miejsca urodzenia autorki serii.

Harry Potter i Komnata Tajemnic (ang. Harry Potter and the Chamber of Secrets) – druga część książek z cyklu Harry Potter autorstwa J. K. Rowling. Nakręcono także film o tym samym tytule.
Akcja powieści obejmuje drugi rok nauki Harry’ego i jego przyjaciół w Hogwarcie. Zanim to jednak nastąpi, trwają wakacje. Pottera odwiedza Zgredek, domowy skrzat. Ostrzega on Harry’ego przed powrotem do Hogwartu. Gdy czarodziej nie chce przyrzec, że nie wróci do szkoły, skrzat używa magii, w wyniku czego Harry otrzymuje od wujostwa dożywotni szlaban. Ratują go jednak Weasleyowie – Fred, George i Ron, którzy potajemnie przylatują po niego latającym fordem anglią. Początek roku nie zapowiada niczego niezwykłego, przełom dokonuje się dopiero w Halloween, kiedy to kotka woźnego, Argusa Filcha, zostaje spetryfikowana przez nieznanego sprawcę, a na jednej ze ścian pojawia się ostrzeżenie – legendarna Komnata Tajemnic została otwarta, a więziona w niej przez lata groza uwolniona. Wkrótce dochodzi do kolejnych petryfikacji, a jeśli ataki nie ustaną, szkoła może zostać zamknięta. Harry, Hermiona i Ron wpadają na trop, który może doprowadzić ich do Komnaty Tajemnic, ratując tym samym szkołę.

Harry Potter i więzień Azkabanu (ang. Harry Potter and the Prisoner of Azkaban) powieść brytyjskiej pisarki J.K.Rowling, 3. część losów młodego Harry'ego Pottera.
Harry ucieka od Dursleyów Błędnym Rycerzem i dowiaduje się, że świat czarodziejów zaabsorbowany jest wiadomością o ucieczce z Azkabanu, więzienia czarodziejów, mordercy i domniemanego sługi Voldemorta, Syriusza Blacka. Okazuje się, że Syriusz szuka Harry’ego i że był bezpośrednio związany z atakiem, w którym zginęli jego rodzice. Harry, z pomocą przyjaciół, odkrywa, że prawda nie jest do końca taka, jak się wszystkim wydaje i umożliwia Syriuszowi ucieczkę. Jednocześnie ucieka prawdziwy winowajca.

Nowe postacie poboczne:
Remus John Lupin - czarodziej, nauczyciel.
Remus Lupin jest nauczycielem Obrony przed czarną magią (ang. Defence Against the Dark Arts) podczas trzeciego roku pobytu Harrego Pottera w Hogwarcie. Urodzony dnia 10 marca co najmniej 1958 roku (wcześniejszy dyrektor Dippet nie chciał go przyjąć do szkoły ze względu na jego przypadłość). Przez kolegów ze szkoły (Jamesa Pottera, Syriusza Blacka oraz Petera Pettigrew) nazwany Lunatykiem. Z pochodzenia jest półkrwi czarodziejem. Jego kolor oczu to brąz, w młodości miał ciemnoblond włosy, jednak gdy uczył w Hogwarcie przeplatały się już z siwizną. W 1970 rozpoczął naukę w Hogwarcie, a Tiara Przydziału przydzieliła go do Gryffindoru. W roku 1975 został prefektem i pełnił tę funkcję do 1977 roku. Na jego widok Boginy zmieniają się w Księżyc w pełni - najbardziej przerażające Remusa zjawisko. W części szóstej (Książę Półkrwi) Nimfadora Tonks adorowała go, jednak on stwierdził, że jest dla niej za stary, niebezpieczny i zbyt biedny. Ostateczny obrót spraw jest na razie niejasny (patrz niżej).
Kiedy był dzieckiem, ukąsił go wilkołak Fenrir Greyback, który w ten sposób chciał dopełnić zemsty na ojcu Lupina. Od tamtej pory, co miesiąc, o pełni księżyca Remus przemienia się w pragnącego ludzkiej krwi wilkołaka. Rodzice za wszelką cenę starali się odnaleźć lekarstwo, lecz żadne nie istniało. Remus był przerażony perspektywą niezaakceptowania go w Hogwarcie, jednak nowy dyrektor szkoły, Albus Dumbledore, zezwolił mu na naukę, ówcześnie zastosowawszy specjalne środki bezpieczeństwa. To z tego powodu na terenie Hogwartu posadzono wierzbę bijącą - miała ona zagradzać przejście do Wrzeszczącej Chaty, w której ukrywał się Lupin podczas przemiany. W przetrzymaniu tego trudnego okresu pomagali mu przyjaciele - James Potter, Syriusz Black i Peter Pettigrew. Zostali oni nielegalnymi Animagami, aby móc bezpiecznie towarzyszyć choremu Lupinowi. Razem z nimi stworzył Mapę Huncwotów - magiczną mapę Hogwartu, wskazującą nie tylko poszczególne miejsca, ale także poruszających się po nich ludzi.
Harry Potter potrafi rzucić zaklęcie Patronusa - stróża, chroniącego go przed dementorami. To właśnie profesor Lupin nauczył go tego czaru.
Przydomek Lupina to Lunatyk, co może kojarzyć się z wilkołactwem Lupina oraz (w języku polskim) z jego nazwiskiem.
Niestety kiedy Severus Snape rozgłosił, iż Lupin jest wilkołakiem, ten, spodziewając się ostrych protestów rodziców uczniów, porzucił posadę profesora. W piątej części (Harry Potter i Zakon Feniksa) dowiadujemy się, że aktywnie działa w Zakonie Feniksa. Znamy tylko jedną misję Remusa - kiedy to musiał przebywać w kryjówce wilkołaków, aby powstrzymać wilkołaków od przyłączenia się do Lorda Voldemorta.
W VI części serii ujawniony zostaje romans Tonks i Remusa Lupina.(Patronus zakochanej Tonks zamienia się w wilkołaka.) Lupin ma jednak duże wątpliwości, czy związek taki może się udać, sądzi, że istnieje między nimi zbyt duża różnica wieku. Dodatkowo jest wilkołakiem i boi się, że taki związek może zaszkodzić Tonks. Z troski o nią rezygnuje jednak z jej i własnego szczęścia. Oboje popadają w lekką depresję, Tonks miewa kłopoty ze swoimi metamorfozami, Lupin staje się jeszcze bardziej niż zwykle refleksyjny. W jednym z końcowych rozdziałów książki, podczas pogrzebu Dumbledore'a, oboje trzymają się za ręce. Cała sprawa pozostaje niewyjaśniona i nie wiadomo do końca, czy jednak są razem.
Znaczenie imienia i nazwiska
Remus - legendarny założyciel Rzymu, wychowywany przez wilczycę; nawiązanie do dolegliwości Lupina.
Lupin - nazwisko wymyślone przez J.K. Rowling, pochodzące od łacińskiego wyrazu lupus, czyli "wilk"; także nawiązuje do choroby spowodowanej ugryzieniem przez wilkołaka.

Peter Pettigrew (ur. 1959 lub 1960) – Gruby, niski mężczyzna o mysich włosach. Był animagiem, zamieniał się w szczura, od tego pochodzi jego szkolny przydomek: Glizdogon. James Potter i Syriusz Black byli dla niego największymi idolami. Zagrał go aktor Timothy Spall.
Za namową Syriusza Blacka, James Potter mianował Petera swoim Strażnikiem Tajemnicy, jednak Pettigrew, gdy tylko nadarzyła się okazja, zdradził swoich przyjaciół Voldemortowi.
Gdy Syriusz Black go wytropił, stojąc na środku ulicy, krzyknął: Syriuszu, jak mogłeś?! (starając się upozorować, że to Black zdradził Potterów), po czym jednym zaklęciem zabił trzynastu mugoli, a sam zamienił się w szczura i uciekł do kanału. Znaleziono po nim tylko palec (który sam sobie obciął), a Syriusz wylądował w Azkabanie.
Potem Peter trafił do rodziny Weasleyów jako ukochany szczur Percy'ego, a później Rona, Parszywek; był u nich przez dwanaście lat. Tymczasem Syriusz, odsiadując wyrok w Azkabanie, poznał Petera w gazecie, siedzącego na ramieniu Rona. Po wydostaniu się z więzienia, zamieniwszy się w czarnego psa, wdarł się do dormitorium w Hogwarcie w celu zabić Petera, co jednak mu się nie udało, ponieważ Ron narobił rabanu i wszystkich zalarmował.
Potem, jako pies, przekonał kota Hermiony, Krzywołapa, żeby ten przyniósł mu Petera. Jednak ten ponownie udał własną śmierć, gryząc się do krwi.
6 czerwca 1993 Remus Lupin i Syriusz zmusili go, by przemienił się w człowieka i przyznał się do zdrady, dzięki czemu Harry mógł uwierzyć w niewinność Syriusza. W odwecie za zdradę dawni przyjaciele chcieli go zabić, ale Harry nie dopuścił do tego, bo uznał, że jego ojciec nie chciałby mieć za przyjaciół morderców.
Dzięki temu Peter ma u Harry’ego dług wdzięczności, co wytworzyło między nimi pewną więź. Autorka nie sprecyzowała, co z tego wynika, więc sprawa ta staje się przedmiotem spekulacji wśród Potteromaniaków. Krążą plotki,że w VII tomie w jakiś sposób wypełni tan dług.
Mimo łaski Harry'ego Peter przy najbliższej okazji zamienił się ponownie w szczura i uciekł, znajdując schronienie u Voldemorta.
24 czerwca 1994 za pomocą różdżki Voldemorta zabił na jego polecenie Cedrika Diggory'ego. Odprawiając odpowiedni rytuał, pomógł Czarnemu Panu w odzyskaniu ciała, za co otrzymał nową, srebrną dłoń, w miejsce tej, którą odciął sobie podczas rytuału, do eliksiru potrzebnego do odzyskania ciała przez Voldemorta.
Glizdogon nie pojawił się w V tomie, a w VI tomie występował marginalnie i nie odegrał żadnej roli, nie są na razie znane jego dalsze losy.

Ważna magiczna umiejętność z tego tomu to:

Patronus występujący w cyklu powieściowym o Harrym Potterze jest formą pozytywnej energii, zmaterializowaną pod postacią srebrnego obłoku, najczęściej przybierającego formę zwierzęcą. Można go wyczarować za pomocą zaklęcia Expecto Patronum. Trzeba się wtedy skupić na swoim najszczęśliwszym wspomnieniu. Jest to coś w rodzaju antydementora, który jest tarczą między osobą go wyczarowującą a dementorem. Jest uosobieniem tego, czym dementor się żywi, lecz nie posiada złych wspomnień przez co dementor nie działa na niego tak jak na żywe stworzenia. Każdy czarodziej potrafi wyczarować określonego, cielesnego patronusa, np. dla Harry’ego Pottera jest to jeleń(dlatego, że jego ojciec był animagiem i się zamieniał właśnie w to zwierzę), dla Hermiony Granger wydra, dla Cho Chang – łabędź, a dla Ronalda Weasleya- miniaturowy terier.Dla Albusa Dumbledore'a przybierał postać feniksa. Sztuka wyczarowania patronusa jest bardzo trudna i złożona, dlatego tylko wybrani czarodzieje potrafią ją opanować. Patronus może się zmienić pod wpływem silnych emocjii czego doświadczyła Nimfadora Tonks, jej patronus zamienił się w wilkołaka (Tonks zakochana była w Lupinie). Harry wyczarował cielesnego patronusa, co było wielkim wyczynynem, gdyż niewiele osób w tym wieku było do tego zdolnych. Zaklęcia expecto patronum nauczył Harry'ego profesor Lupin.

Harry Potter i Czara Ognia (ang. Harry Potter and the Goblet of Fire) to czwarta część powieści J. K. Rowling o przygodach kilkunastoletniego czarodzieja.
Harry, męczony tajemniczymi koszmarami, spędza wakacje u rodziny Weasleyów, z nimi też wyrusza na mistrzostwa świata w quidditchu. Czarodzieje, aby nie wzbudzać zainteresowania mugoli, podróżują za pomocą świstoklików, zwykłych przedmiotów, ale zaczarowanych, by dotknięcie ich umożliwiało natychmiastowy przeskok do określonego miejsca. Rozgrywki zaburza jednak przemarsz śmierciożerców, zamaskowanych popleczników Voldemorta, wezwanych znakiem węża i czaszki, który ukazał się na niebie.
Gdy dla Harry’ego i jego przyjaciół, Hermiony Granger i Rona Weasleya, zaczyna się czwarty rok nauki w Hogwarcie, szkoła staje się gospodarzem Turnieju Trójmagicznego, w którym udział mają brać uczniowie trzech europejskich szkół magii: Hogwartu, Beauxbatons i Durmstrangu. Uczniowie, którzy chcą reprezentować swoją szkołę w turnieju, muszą mieć ukończone siedemnaście lat i wrzucić kartkę ze swoim imieniem i nazwiskiem do tytułowej Czary Ognia.
Nowym nauczycielem obrony przed czarną magią okazuje się Szalonooki Moody, eksauror i długoletni przyjaciel Dumbledore’a. Choć jest dziwny i porywczy, odnosi się do Harry’ego z sympatią i wzbudza zaufanie. Prezentuje na zajęciach Zaklęcia Niewybaczalne: Imperius, pozbawiające ofiarę woli, Cruciatus, którym byli torturowani m.in. państwo Longbottom, rodzice Neville’a, oraz Avada kedavra, którym Voldemort zabił rodziców m.in. Harry’ego i które doprowadziło do jego upadku.
W turnieju szkołę Beauxbatons ma reprezentować piękna Fleur Delacour, Durmstrang – mistrz quiditcha Wiktor Krum, a Hogwart – prefekt domu Hufflepuff, Cedric Diggory. Czara wyłania jeszcze jednego reprezentanta Hogwartu: Harry’ego. Choć jest to sprzeczne z regulaminem i Harry nie jest jeszcze gotowy do zmagania się z zadaniami, zostaje on dopuszczony do udziału, co wywołuje powszechną zazdrość, a co sam Harry, który nie zgłaszał swojego uczestnictwa, przyjmuje z przerażeniem.
Pierwsze zadanie
Jeszcze przed pierwszym zadaniem Harry dowiaduje się, że może liczyć na pomoc nauczycieli, którym zależy, by wygrał przedstawiciel ich szkoły: Hagrid po kryjomu pokazuje mu, na czym będzie polegało pierwsze zadanie, a Szalonooki Moody podpowiada mu rozwiązanie. W podobny sposób dowiadują się reprezentanci innych szkół, Cedric dowiaduje się od Harry’ego. Harry’emu udaje się przeżyć walkę ze smokiem i zdobyć złote jajo zawierające wskazówkę do następnego zadania.
Gdy zbliża się szczególnie uroczysty Bal Bożonarodzeniowy, Harry próbuje zaprosić Cho Chang, która jednak wcześniej zgodziła się pójść z Cedrikiem. Ostatecznie Harry i Ron zapraszają siostry Patil. Hermiona zjawia się z Wiktorem Krumem. Ron, choć wcześniej był wielkim fanem Kruma, nie kryje oburzenia, oskarżając Hermionę o bratanie się z wrogiem i oskarża ją o udzielanie informacji bułgarowi o Harrym
Drugie zadanie
Rozwiązanie zagadki złotego jaja podpowiada Harry’emu Cedric, odwdzięczając się tym samym za podpowiedź o smokach. Aby wytłumić przeraźliwy jazgot wydobywający się przy otwieraniu jaja, należy je otworzyć pod wodą. Wiedząc, że drugie zadanie będzie wymagało umiejętności długotrwałego przebywania pod wodą, Harry z pomocą Zgredka zdobywa skrzeloziele. Drugie zadanie polega na uratowaniu przed trytonami mieszkającymi na dnie hogwarckiego jeziora bliskiej osoby. Harry, widząc pod wodą zarówno Rona jak i Hermionę, próbuje ratować oboje. Hermionę ratuje jednak Krum, a Harry, widząc, że Fleur nie nadpływa, ratuje zarówno Rona jak i młodszą siostrę Fleur, czym, mimo gorszego wyniku czasowego niż Krum, zdobywa więcej punktów.
Trzecie zadanie
Trzecie i ostatnie zadanie polega na znalezieniu pucharu trójmagicznego w wypełnionym pułapkami labiryncie. Harry trafia do pucharu jednocześnie z Cedrikiem i decydują się podzielić wygraną. Okazuje się, że puchar jest pułapką: świstoklikiem, przenoszącym na cmentarzysko, na którym czeka Glizdogon i Voldemort w małym, zdeformowanym ciele, które Harry widział w swoich koszmarach. Glizdogon na rozkaz Voldemorta zabija Cedrica i pobiera krew Harry’ego, z której przygotowuje wywar umożliwiający Voldemortowi powrót do pełni sił.
Pojedynek z Voldemortem
Harry, pośród wezwanych śmierciożerców, rozpoznaje między innymi Lucjusza Malfoya, ojca Dracona. Voldemort wyzywa Harry’ego na pojedynek. Ponieważ różdżki Harry’ego i Voldemorta mają ten sam rdzeń (pióro feniksa należącego do Dumbledore’a), nie mogą być wykorzystane do walki przeciwko sobie, a z różdżki Voldemorta wydobywają się zjawy jego ostatnich ofiar. Zjawy (w tym rodzice Harry’ego i Cedric) pomagają Harry’emu uciec.
Po powrocie na teren Hogwartu, Harry opisuje Szalonookiemu co się wydarzyło i dowiaduje się, że nowy nauczyciel nie jest tym za kogo się podaje, tylko śmierciożercą podszywającym się za aurora. Powstrzymany przez Dumbledore’a i Snape’a śmierciożerca – Barty Crouch Jr. – wyjawia w jaki sposób uciekł z Azkabanu i jak posługiwał się niewybaczalnymi zaklęciami, by ukryć swoją tożsamość i doprowadzić do powrotu Czarnego Pana.
Ministerstwo Magii nie przyjmuje zeznania Harry’ego o powrocie Voldemorta, a oficjalna prasa ogłasza go kłamcą. Dumbledore tymczasem zbiera grupę zaufanych ludzi i przygotowuje ich do zbliżającej się wojny.

Nowe postacie poboczne:

Barty Crouch Jr. – czarodziej, syn Barty’ego Croucha seniora.
Jeden z najwierniejszych śmierciożerców. Trafił do Azkabanu za udział w torturowaniu Alicji i Franka Longbottomów. Na dożywotnie więzienie skazał go w pokazowym procesie własny ojciec. Matka młodego przestępcy tak kochała złego syna, że w czasie jednej z wizyt w więzieniu dokonano zamiany: ona została w celi, natomiast on wyszedł w jej przebraniu. Dementorzy nie spostrzegli różnicy, ponieważ nie posiadają zmysłu wzroku. Na wszelki wypadek jednak więźniarka otrzymała eliksir wielosokowy, który zażywała aż do śmierci. Pan Crouch upozorował mały, zamknięty dla innych pogrzeb – społeczeństwo nie poznało mrocznej tajemnicy wysokiego urzędnika. Gdy w Azkabanie zmarła pani Crouch, myślano, że umarł skazany. O ile wcześniej Barty Crouch junior był znienawidzony, to teraz zaczęto mówić o nim z sympatią. Jego ojciec stracił popularność w sondażach, przez co nie objął stanowiska ministra magii.
Młodego fana czarnej magii trudno było kontrolować. Ojciec trzymał go w domu pod opieką skrzatki, ale zabrał go na mistrzostwa świata w quidditchu. Tam Barty junior wymknął się ojcu i wyczarował Mroczny Znak. Od tego czasu pan Crouch w ogóle nie wypuszczał syna z domu. Więźniowi przybył z pomocą jego pan, Lord Voldemort. Wdarł się do domu i rzucił na Barty’ego seniora zaklęcie Imperius. Młody Crouch podszył się pod Alastora Moody’ego i objął stanowisko nauczyciela obrony przed czarną magią w Hogwarcie. Pracował tam w rzeczywistości dla Voldemorta, obserwując wszystkich i tak kierując sytuacją, aby to właśnie Harry dotknął pucharu Turnieju Trójmagicznego zamienionego w świstoklik i przeniósł się na cmentarz w Little Hangleton, gdzie jego krew pozwoliła Czarnemu Panu odzyskać ciało i moc. Gdy Harry pokrzyżował plany Voldemorta i uciekł, Barty Crouch junior próbował sam go zabić. Przeszkodził w tym Albus Dumbledore: uratował Harry’ego i ponadto zmusił śmierciożercę do wypicia veritaserum. Wtedy dopiero okazało się, jak niebezpiecznym człowiekiem był Crouch junior. Nie tylko spiskował przeciwko Harry’emu, ale także trzymał w kufrze Alastora Moody’ego i – co najgorsze – zabił swojego ojca, którego ciało zamienione w kość zakopał na grządce Hagrida. Gdy Dumbledore zostawił związanego Croucha pod strażą profesor McGonagall, wpadł tam Korneliusz Knot, minister magii wraz z dementorem, który miał być jego ochroną. Istota natychmiast rzuciła się na Croucha i wyssała z niego duszę.

Fleur Delacour – (ur. 19 lutego, 1976 r.) reprezentantka francuskiej szkoły Beauxbatons podczas Turnieju Trójmagicznego
"Długie, srebrnoblond włosy spływały jej prawie do pasa. Miała duże, ciemnoniebieskie oczy i bardzo białe, równe zęby."
(cytat z "Harry Potter i Czara Ognia"; rozdział XVI)
Fleur wyglądała jak wila i budziła zainteresowanie wielu uczniów. Jej babka była wilą, a różdżka Fleur zawierała jej włos. Fleur miała młodszą siostrę, Gabrielle, którą Harry uwolnił podczas drugiego zadania w Turnieju Trójmagicznym. Podczas pobytu w Hogwarcie poznała Billa Weasley'a. Po zakończeniu nauki Fleur przyjechała na dłuższy czas do Anglii. Pracowała w magicznym banku Gringotta i spotykała się z poznanym wcześniej Weasley'em, za którego później miała wyjść za mąż. cdn. w podręcznik do WoHP 2

Prof.Severus Snape

CDN.
Podręcznik do WoHP 2
Fleur Delacour cdn.-Bardzo dbała o swój wygląd, czym dość często doprowadzała do szału Hermionę, Ginny i panią Weasley. W jej sposobie bycia było coś bardzo dostojnego i stanowczego, na wszystkich zawsze patrzyła z góry. W VI części serii jej narzeczony zostaje pogryziony przez wilkołaka, co może grozić zarażeniem. W tym momencie Fleur zyskała sympatię przyszłej teściowej, matki Billa. Wbrew przypuszczeniom pani Weasley, Delacour dalej miała zamiar poślubić jej syna, nie zwracając uwagi na jego wy gląd, czym dowiodła, że naprawdę jej na nim zależy. Fleur mówiła specyficznie francuskim akcentem, do Harry'ego mówiła 'Arry
Odtwórczynią roli Fleur w filmach o Harrym Potterze jest Clémence Poésy.
Dotąd podręcznik dla klas 1, 2
Wiktor Krum – pochodzi z Bułgarii, gra dla jej reprezentacji narodowej quidditcha na pozycji szukającego (jest najlepszym szukającym na świecie). Uczy się w Durmstrangu (szkole magii, która raczej preferuje czarną magię). Szkołę tą reprezentował na Turnieju Trójmagicznym. Podczas pobytu w Hogwarcie zaprzyjaźnił się i zakochał w Hermionie. Jest idolem nastolatek na całym świecie. Milczący, zamknięty w sobie, silny, dobrze zbudowany, utalentowany, miły mężczyzna ze złamanym nosem. Podczas balu jego partnerką była Hermiona. Wychowanek Igora Karkarowa (byłego śmierciożercy, który jest dyrektorem szkoły Durmstrangu). Podczas ostatniego, trzeciego zadania został zaczarowany zaklęciem niewybaczalnym przed podszywającego się pod profesora Moodego, Barty'ego Croucha Juniora (śmierciożercy). Pod wpływem zaklęcia Imperius zaatakował Cedrica i Fleur.
W filmie w jego rolę wciela się Stanislav Ianevski.
Alastor Moody (zwany również Szalonookim) – Po raz pierwszy pojawił się w czwartej części. Moody jest byłym aurorem, członkiem założonego przez Albusa Dumbledore'a Zakonu Feniksa. Jest bardzo nerwowy, ciągle obawia się, że ktoś go chce zabić. W walkach stracił oko i nogę, a także kawałek nosa. W związku z tym posiada drewnianą nogę i magiczne oko, dzięki któremu może widzieć na wskroś obiektów, a także dookoła siebie (nawet do tyłu, przez własną głowę), dzięki czemu Moody może zobaczyć więcej niż ktokolwiek inny.

W czwartej części przygód Harry'ego podszywa się pod niego Barty Crouch Jr i udaje się do Hogwartu, żeby uczyć tam obrony przed czarną magią. W tym czasie prawdziwy Moody leżał na dnie magicznego kufra, w którym zamknął go oszust.
W piątej części, był jednym z ludzi eskortujących Harry'ego do kwatery głównej Zakonu Feniksa i wyruszył do Ministerstwa Magii, by ratować życie Potterowi.
Wprowadzone ważne elementy magiczne:
Zaklęcia Niewybaczalne (ang. The Unforgivable Curses) jedne z najpotężniejszych i najbardziej niebezpiecznych zaklęć w cyklu powieściowym J. K. Rowling o Harrym Potterze. Dowiadujemy się o nich w tomie czwartym: Harry Potter i Czara Ognia. Należą do nich zaklęcia:
· Avada Kedavra
· Cruciatus
· Imperius
Avada Kedavra
Avada Kedavra (zwane także Zaklęciem Zabijającym - ang. The Killing Curse) jest najgroźniejszym z Zaklęć Niewybaczalnych, ponieważ jest nieodwracalne w skutkach i bardzo niebezpieczne – za jego sprawą uśmiercić można żywą istotę. Nie ma na nie przeciwzaklęcia. Zaklęciu towarzyszy zielony błysk, i świst, jakby niewidzialna siła pomknęła w powietrzu i uderzyła w cel. Od klątwy tej zginęła większość ofiar Voldemorta i śmierciożerców, a jedyną osobą, której udało się je przeżyć jest Harry Potter. Rodzice Harry'ego Pottera również zginęli z powodu użycia tego zaklęcia. Użycie tego zaklęcia karane jest dożywotnim pobytem w Azkabanie.
Cruciatus
Cruciatus jest zaklęciem służącym do zadawania bólu. Jego formuła brzmi crucio. Ofiara zaklęcia przeżywa niewyobrażalne męki, jednak nie umiera – zaklęcie trwa tak długo, aż czarodziej rzucający je zdejmie klątwę, co może trwać nawet kilka dni. Ofiara zaklęcia myśli jedynie o tym, by umrzeć i już więcej nie cierpieć. Zaklęciem tym torturowano znanego Aurora Franka Longbottoma oraz jego żonę (rodziców Neville'a Longbottoma - przyjaciela Harry'ego), co doprowadziło do ich szaleństwa.
Imperius
Imperius jest zaklęciem służącym do przejmowania kontroli nad innym człowiekiem bądź innym stworzeniem. Formuła zaklęcia brzmi imperio. Ofiara klątwy przestaje racjonalnie myśleć, pozostając posłuszna rozkazom czarodzieja, który rzuca klątwę. W czasach rządów Voldemorta zaklęcie to sprawiało wiele trudności Ministerstwu Magii i zwykłym czarodziejom, ponieważ trudno było odróżnić, kto działa pod wpływem zaklęcia, a kto z własnej woli. Po upadku Voldemorta większość jego popleczników tłumaczyła się, iż działali właśnie pod wpływem klątwy Imperius.
W IV części przygód Harry'ego bohater uczy się przełamywać zaklęcie, czym bardzo imponuje nauczycielowi obrony przed czarną magią Szalonookiemu Moody'emu, a raczej Barty'emu Crouchowi Jr. W VI części ofiarą zaklęcia pada Madame Rosmerta, co ma pomóc w zabiciu Albusa Dumbledore'a.
Świstoklik - rodzaj magicznego artefaktu z cyklu powieści fantasy o Harrym Potterze służącego do podróżowania. Świstoklik przenosił osobę która go dotknęła w zadane miejsce. Najczęściej miał kształt niepozornego przedmiotu w celu uniknięcia przypadkowego użycia przez mugoli np. stary kalosz. Do zamiany przedmiotu w świstoklik służy zaklęcie Portus.
Ze świstoklików korzystał Harry Potter z rodziną Weasleyów podróżując na mistrzostwa świata Quidditcha.
Na końcu finału Turnieju Trójmagicznego Harry miał za zadanie dotknąć pucharu, "pod" którym był ukryty świstoklik, aby przenieść się na początek labiryntu. Nikt (poza Bartym Crouchem) nie wiedział o tym, że puchar jest świstoklikiem. Przeniósł Harry'ego i Cedrika Diggory'ego na cmentarz, gdzie Harry stoczył walkę na śmierć i życie z Voldemortem.
Czara Ognia – potężny artefakt, pojawiający się na stronach powieści J. K. Rowling o Harrym Potterze.
Nie wiadomo, kiedy Czara została stworzona. Według wielu Czara Ognia to tak naprawdę Święty Graal. Zgadzają się niektóre fakty, m.in. materiał, z którego wykonane są oba kielichy (drewno) oraz ich wiekowość.
Czara Ognia zapala się raz na pięć lat, aby wyłonić członków Turnieju Trójmagicznego, po jednym z każdej akademii (Hogwart, Beauxbatons, Durmstrang) biorących udział w pojedynku. Osoby pragnące wziąć w nim udział w turnieju wrzucają do Czary arkusze pergaminu ze swoimi danymi, a w odpowiednim czasie Czara wyrzuca pergamin zawodnika, który najbardziej godzien jest reprezentowania swojej uczelni. Gdy wyłonieni zostaną wszyscy kandydaci, Czara wygasa, aby ponownie zapłonąć za pięć lat.
Skrzeloziele - fikcyjna roślina z serii książek o Harrym Potterze.
Nazwa powstała w wyniku połączenia angielskich słów gill (skrzele) oraz weed (ziele).
Posiada bardzo odtrącający wygląd. Przypomina zwitek oślizgłych, szczurzych ogonów barwy szarozielonej. Zaliczane jest do roślin wodnych.
Skrzeloziele jest jadalne. Konsumowanie przypomina żucie bezkręgowca.
Całkowite jego spożycie daje możliwość bezstresowego przebywania pod wodą przez określony czas (jedyny udokumentowany przypadek pozwalał przebywać człowiekowi pod wodą przez 60 minut).
Konsument pod wpływem spożytej rośliny zmienia swój wygląd. Sama przemiana trwa niezmiernie krótko. Jest jednak nieprzyjemna, a nawet bolesna. Po krótkiej chwili człowiek posiada za uszami skrzela, między palcami u rąk i stóp widoczne są błony. Barwa ciała zmienia się lekko na kolor zielony.
Przebywanie w taki sposób pod wodą jest od teraz wielką przyjemnością.
Zostało użyte przez Harrego Pottera w drugiej próbie Turnieju Trójmagicznego.
Myślodsiewnia to magiczny przedmiot pojawiający się w powieściach z serii Harry Potter autorstwa Joanne K. Rowling. Po raz pierwszy pojawia się ona w tomie Harry Potter i Czara Ognia
Myślodsiewnia to płytka, kamienna misa z wyrzeźbionymi na krawędziach runami i innymi symbolami, wypełniona świetlistą, białosrebrną substancją. Służy ona do odsiewania nadmiaru myśli z umysłu. Strząśnięte do myślodsiewni myśli bada się w dowolnym czasie. Istnieją dwa sposoby umieszczania w niej myśli. Jednym sposobem jest przyłożenie jednego końca różdżki do głowy - powyżej skroni, drugiego zaś do substancji w misie i przesłania myśli do myslodsiewni. Drugim sposobem jest umieszczenie myśli w buteleczce. Myśli zamknięte w buteleczce wystarczy wlać do misy. Za pomocą myślodsiewni można także badać cudze myśli, po ich uprzedniemu zdobyciu.
Właścicielem myślodsiewni jest między innymi dyrektor Hogwartu - Albus Dumbledore.
Mroczny Znak (ang. Dark Mark) - jest to znamię, które Lord Voldemort wypalał każdemu ze śmierciożerców na lewej ręce, nieco powyżej łokcia (zbieżność z opaską z wizerunkiem swastyki, noszoną przez Hitlera i innych nazistów jest najpewniej nieprzypadkowa). Ma ono kształt czaszki z rozwartą szczęką, z której wysuwa się wąż. Znak służył do komunikacji Lorda Voldemorta ze śmierciożercami. Gdy znalazł jakiegoś śmierciożercę, uciskał jego znamię, które zmieniało kolor z czerwonego na czarny u niego i wszystkich śmierciożerców. Wtedy musieli aportować się u jego boku.
Mroczny Znak można było także wywołać z pomocą zaklęcia Morsmordre, który pojawiał się wtedy na niebie i świecił jasnym, zielonym światłem. W latach przed narodzeniem Harry'ego Pottera znaku używano do oznaczania domów, w których śmierciożercy zamordowali jakąś czarodziejską rodzinę. Ostatnie dwa razy widziano ten znak na Mistrzostwach Świata w Quidditchu. O jego wystrzelenie oskarżono skrzatkę domową Bartemiusza Croucha Seniora. Prawdziwym "autorem" znaku był jednak wtedy był Barty Crouch Junior (syn Croucha Seniora) - śmierciożerca, który do tego celu użył skradzionej różdżki Harry'ego Pottera. Następnie Mroczny Znak pojawił się nad Szkołą Magii i Czarodziejstwa Hogwart.
Harry Potter i Zakon Feniksa (ang. Harry Potter and the Order of the Phoenix) – piąta część serii o Harrym Potterze.
Książka zaczyna się podobnie od poprzednich części, w domu wujostwa Harry'ego. W tym roku Harry ma rozpocząć piąty rok nauki w Hogwarcie. Tytułowy Zakon Feniksa ma za zadanie przeciwdziałanie czarnoksiężnikowi Voldemortowi. Zakon został założony przez dyrektora Hogwartu, Albusa Dumbledore’a.
Na początku książki, gdy idzie ze swoim kuzynem przez park atakują go dementorzy. Młody czarodziej poskramia zjawy zaklęciem Patronusa. Jego Patronus przyjmuje postać jelenia. Tego zaklęcia nauczył go profesor Lupin w 3 klasie w Hogwarcie. Niestety dostaje list z Ministerstwa Magii, że może on zostać wydalony ze szkoły. Prawie wcale nie dostawał listów, tylko czasami przychodziły w takim stylu: "Na razie nie mogę Ci nic powiedzieć, bądź cierpliwy, nie rób nic głupiego". Harry czuł się oddalony od świata czarodziejów.
Lecz pewnego dnia zostaje zabrany z domu przez tak zwaną "straż przednią", gdy wujostwo Harry'ego wyszło, do domu Syriusza - kwatery głównej Zakonu Feniksa. Przed rozpoczęciem roku czeka go przesłuchanie na temat użycia przez Harry'ego zaklęcia Patronusa. To przesłuchanie zakończyło się pomyślnie dla Harry'ego, gdyż jako jego obrońca przyszedł mu z pomocą dyrektor szkoły magii i czarodziejstwa w Hogwarcie. W tym roku Ministerstwo Magii przysyła Dolores Umbridge na stanowisko nauczyciela obrony przed czarną magią, która potem została Wielkim Inkwizytorem Hogwartu, a przez krótki czas zastępowała Albusa Dumbledore'a na stanowisku dyrektora szkoły. Umbridge wyżywa się na Harrym za rzeczy, które nie są godne uwagi. Harry z Fredem i Georgem Weasleyem zostaną wyrzuceni z drużyny Quidditcha, za to, że pobili Dracona Malfoya. W tym tomie Harry będzie się po raz pierwszy całował. Jego dziewczyną będzie Cho Chang, z którą szybko się rozstanie, pokłócą się o Cedrika Diggory'ego. Cho podobała się Harry'emu od 3 klasy w Hogwarcie, zobaczył ją po raz pierwszy na meczu Quidditcha. Syriusz zostanie zabity przez Bellatrix Lestrange. Ministerstwo Magii nie wierzy chłopcu ani Dumbledorowi, że Voldemort powrócił, oskarża ich o kłamstwo i szaleństwo. Przepowiednia mówi o tym, ze w przyszłości Harry albo stanie się mordercą albo ofiarą. Gdy Ministerstwo zobaczyło Lorda Voldemorta wszystko się zmieniło. Nikt już nie uważał Harry'ego za szaleńca. W Polsce film ukaże się 27 lipca 2007, natomiast w pozostałych krajach europejskich ukaże się również w lipcu.
Harry Potter i Książę Półkrwi (tytuł oryginalny Harry Potter and the Half-Blood Prince) powieść brytyjskiej pisarki J. K. Rowling, 6. część losów młodego czarodzieja - Harry'ego Pottera.
Obejmuje szósty rok nauki w Hogwarcie - szkole czarodziejów gdzie Harry Potter wraz z dwójką swoich przyjaciół - Ronem i Hermioną rozwiązują liczne zagadki. W ostatnim z wydanych tomów autorka nie stawia po raz kolejny głównego bohatera z jego największym wrogiem - Voldemortem - do walki. Jednak akcja jest bardzo napięta. Śmierciożercy (poplecznicy Voldemorta) zabijają czarodziejskie rodziny, które nie decydują się przejść na Ciemną Stronę. W tej części poznajemy wiele postaci, które nie ukazały się w poprzednich książkach z tej serii, m.in. nowego nauczyciela w Hogwarcie Horacego Slughorna, nowego ministra magii Rufusa Scrimgeoura czy też kilku uczniów szkoły, którzy w pozostałych tomach zostali tylko wymienieni z nazwiska. Dowiemy się też wielu rzeczy o przeszłości Voldemorta i odkryjemy jedną z jego największych tajemnic, tajemnicę nieśmiertelności. Dowiemy się też, kto jest wybranką serca Harry'ego. Książka została wydana 16 lipca 2005 (wersja angielska) i 28 stycznia 2006 (wersja polska)